ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΠΕΡΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Ο Πλάτων στο διάλογό του «ΤΙΜΑΙΟΣ» δίνει ξεκάθαρα την Σωκρατική αντίληψη περί δημιουργίας του Κόσμου. Φυσικά είναι αρκετά τα σημεία στα οποία γράφει κωδικά ή δίνει μαθηματικούς όρους και τα σημεία αυτά είναι εκείνα που χρίζουν σχετικής αναλύσεως.
Αρχικά, ευρίσκεται ο αιώνιος Δημιουργός.
Σαν ένας αγαθός επιστήμων, επιθυμεί να κατασκευάσει ένα αντίγραφο του αιωνίου κόσμου του. Αντίγραφο όμως που να υπόκειται σε μεταβολές. Δίνει στο κόσμο αυτό τις ιδιότητες της ύλης, δηλαδή τον δημιουργεί ορατό και απτό.
Η ορατότητά του οφείλεται στο στοιχείο ΠΥΡ (φωτιά, ενέργεια, ακτινοβολία) ενώ η δια της αφής αντίληψίς του, στο ΣΤΕΡΕΟ ή αλλιώς την ΓΗΝ (ύλη).
Για την καλήν ανάμιξιν αυτών των δύο στοιχείων χρησιμοποίησε ΥΔΩΡ και ΑΕΡΑ με αναλογίαν 2/3, αντίστοιχα.
Το Σύμπαν, που προέκυψε, είναι τέλειο γιατί είναι άτρωτο, αφού δεν υπάρχει δύναμις έξω απ' αυτό για να το προσβάλλει. Το Σύμπαν δηλαδή δεν ευρίσκεται σαν υπόθεμα σε κάποιο πεδίο, γιατί το πεδίο ευρίσκεται εντός του και αποτελεί το ίδιο το Σύμπαν. Είναι επομένως και πηγή και υπόθεμα (ασκεί και δέχεται δυνάμεις, ταυτόχρονα) γι' αυτό και υπάρχει η ΜΕΤΑΒΟΛΗ.
Το Σύμπαν έχει σχήμα σφαίρας και κινείται κυκλικά, γιατί η σφαίρα είναι το τελειότερο σχήμα στον τρισδιάστατο χώρο.
Φυσικά, το Σύμπαν είναι ζωντανό και ως ζωντανό ον έχει την ανάγκη ψυχής. Επειδή η ψυχή κυβερνάει το σώμα, σημαίνει πως κατέχει σοφία. Η σοφία για να αποκτηθεί απαιτεί χρόνο. 'Aρα η ψυχή του Σύμπαντος είναι παλαιότερη από το σώμα του Σύμπαντος. Επιπρόσθετα, αφού το Σύμπαν είναι ένα ζωντανό αντίγραφο της κατοικίας του Δημιουργού (του κόσμου των Ιδεών) είναι και αυτό από μόνο του ένας Θεός.
Τα παραπάνω είναι άκρως ενδιαφέροντα όμως ο Πλάτων δε μένει εκεί, αφού θέλει να μας συγκλονίσει. Εξηγεί λοιπόν μαθηματικά (και κωδικά ίσως) την δημιουργία της ψυχής του Σύμπαντος. Για να κάνουμε όσο το δυνατόν πιο κατανοητά τα λόγια του, θα εφαρμόσουμε κάποια θεωρητικά σχήματα. Θα χωρίσουμε μάλιστα τη διαδικασία σε στάδια, όπως αφήνει να εννοηθεί ότι έγιναν στο διάλογό του, ο Πλάτων.
1ο Στάδιο:
Ο Δημιουργός παίρνει ουσία αδιαίρετη και αμετάβλητη και ουσία διαιρετή και δημιουργεί τρίτη ουσία.
2ο Στάδιο:
Παίρνει πάλι αδιαίρετη ουσία, διαιρετή ουσία και την τρίτη ουσία που ήδη παρασκεύασε και δημιουργεί τέταρτη ουσία (μίγμα των τριών ουσιών)
3ο Στάδιο:
Διαχωρίζει το μίγμα σε ν τμήματα.
4ο Στάδιο:
Διαμοιράζει τα τμήματα σύμφωνα με τον πίνακα:
όπου Κ συγκεκριμένη ποσότητα των ν τμημάτων.
5ο Στάδιο:
Καταναλώνει όλο το μίγμα (και τα ν τμήματα) παραγεμίζοντας τα διαστήματα μεταξύ των παραπάνω μερών με τον εξής τρόπο:
Μεταξύ των αριθμών 1, 2, 3, 4, 9, 8, 27 είναι 6 διαστήματα.
Στα 6 αυτά διαστήματα σχηματίζονται 12 λόγοι, οι:
Ο 3/2 είναι ίσος με την μονάδα αυξημένη κατά την κλασματική του μονάδα,
δηλαδή 3/2 = 1 + 1/2 και ονομάζεται ημιπόλιον.
ανάλογα 4/3 = 1 + 1/3 και ονομάζεται επιτρίτιον
9/8 = 1 + 1/8 και ονομάζεται επόγδοον
Συμπλήρωσε λοιπόν τα διαστήματα με ημιπόλια, επιτρίτια και επόγδοα ως εξής:
Μεταξύ των τμημάτων Κ και 2Κ ετοποθέτησε το 3/2 Κ,
μεταξύ του Κ και του 3/2 Κ ετοποθέτησε το 9/8 Κ κ.ο.κ.
Κατ' αυτόν τον τρόπο εισήγαγε την αρμονική πρόοδο στο μίγμα. Δημιούργησε δηλαδή ΑΡΜΟΝΙΑ.
6ο Στάδιο:
Συνθέτει τα μέρη του μίγματος και έπειτα το σχίζει κατά μήκος του στη μέση. Στο ένα μισό υπάρχει η αδιαίρετη ουσία στο άλλο μισό η διαιρετή ουσία ενώ και στα δύο υπάρχει η τρίτη ουσία.
'Eπειτα δημιουργεί με τα δύο αυτά τμήματα ένα Χ.
7ο Στάδιο:
Λυγίζει και ενώνει τα άκρα του κάθε σκέλους με το αντίθετό του δημιουργώντας δυο κύκλους, έναν εξωτερικό και έναν εσωτερικό.
8ο Στάδιο:
Δίνει στους κύκλους κίνηση. Δεξιόστροφα γυρίζει η αμετάβλητη ουσία που βρίσκεται στον εξωτερικό κύκλο, ενώ αριστερόστροφα γυρίζει η αμετάβλητη ουσία που βρίσκεται στον εσωτερικό κύκλο. Η τρίτη ουσία απλά περιφέρεται γιατί αυτή δεν σχίστηκε. Εδώ πιθανότατα εννοεί ο Πλάτων πως η τρίτη ουσία δεν διαμοιράστηκε στα συστατικά της και επομένως, λόγω του κοινού άκρου των δύο κύκλων έχει την δυνατότητα να διαχέεται εντός του συστήματος.
9ο Στάδιο:
Τον κύκλο της μεταβλητής ουσίας (εσωτερικό) τον σχίζει έξι φορές και σχηματίζει επτά κύκλους άνισους (Φυσικά αφού τα σχήματα είναι έξι, οι κύκλοι που προκύπτουν είναι επτά και μάλιστα άνισοι γιατί είναι ομόκεντροι κύκλοι με διαφορετική ακτίνα). Στους κύκλους αυτούς δίνει κίνηση με αντίθετες διευθύνσεις μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ο εξωτερικός κύκλος γυρίζει αντίθετα από τους δείκτες του ρολογιού, ο αμέσως επόμενος σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού και οι υπόλοιποι εσωτερικοί κύκλοι εναλλάξ.
Τέλος, τοποθετεί την ψυχή στο κέντρο του ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ και αυτή καταλαμβάνει, όπως και ένα αέριο υπό εκτόνωση, όλο το χώρο του Σύμπαντος και μάλιστα και χώρο έξω και γύρω απ’ αυτό.
ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΑΝΑΛΟΓΟ ΤΗΣ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΟΥΣ ΜΟΝΑΔΟΣ ΤΗΣ
ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Σύμφωνα με τον συλλογισμό μας το μηχανικό ανάλογο της ψυχής του Σύμπαντος που προέκυψε ομοιάζει με έναν μηχανισμό αποτελούμενο από γρανάζια. Φαίνεται μάλιστα σαν μια πολύ απλοϊκή παράσταση. Όμως θα πρέπει να σκεφτούμε ότι και το μηχανικό ανάλογο του DNA βάση του οποίου αποδίδεται η ζωή και τα χαρακτηριστικά στον άνθρωπο δεν ομοιάζει με τίποτε άλλο παρά με μια στριμμένη σκάλα!
Βεβαίως εάν κάποιος ισχυριζόταν κάτι τέτοιο πριν ανακαλυφθούν τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια θα εξασφάλιζε οπωσδήποτε τον χαρακτηρισμό του αστείου ή του τρελλού.
Η δική μου άποψη για την διαδικασία αυτή που μας περιγράφει ο Πλάτων στο 8ο κεφάλαιο του διαλόγου «ΤΙΜΑΙΟΣ» είναι πως αποτελεί κάποιου είδους συνταγή ή οδηγία για τη δημιουργία της ψυχής του Σύμπαντος από τον αιώνιο Δημιουργό. Ιχνηλατείται δηλαδή το Θείον «πείραμα» της δημιουργίας της κινητηρίου δυνάμεως του Σύμπαντος.
Φαίνεται πως το αδύνατον, ακόμη και για τη φαντασία του ανθρώπου, είναι η δυνατότητα δεσμεύσεως της αδιαιρέτου και αμεταβλήτου ουσίας (πνεύματος), καθώς και ο τρόπος και οι συνθήκες μίξεώς της με την διαιρετή ουσία (ύλη). Για τις δύο όμως αυτές προϋποθέσεις δημιουργίας ο Πλάτων δεν δίδει καμία πληροφορία.
Είναι τυχαίο ή μήπως δεν γνώριζε;
Εάν όμως παραδειγματιστούμε από τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στην αποκωδικοποίηση των μυστικών του DNA (γενετικές μεταλλάξεις), τότε καταλαβαίνουμε ότι ίσως σκόπιμα δεν δίδονται αυτές οι πληροφορίες.
Μπροστά στις συνέπειες μιας κακής χρήσεως τέτοιου είδους γνώσεων το αποτέλεσμα της πυροδοτήσεως μιας ατομικής βόμβας, θα ομοίαζε με απλό πυροτέχνημα.
Ο άνθρωπος δεν είναι έτοιμος ακόμη να εισδύσει με τον προσήκοντα σεβασμό και την απαιτούμενη σοφία στα μεγάλα μυστήρια της γενέσεως του Σύμπαντος. Μέχρι τότε θα ταλανίζεται από το βαρύ υπαρξιακό του πρόβλημα και θα ακροβατεί ανάμεσα στις κορυφές του Ελληνικού Πολιτισμού και στα φαράγγια του σκοταδιστικού μεσαίωνα και της παγκοσμιοποιημένης απαξίας.
